Cilt I: 587

Sarı, oturuyordu sarı dağın tepesinde.

Gözünün seçebildiği sonsuzluklara bakıyor;

Ama hiçbir şey göremiyordu neden ise.

Sarı, bakıyordu yine, yerden göğe yükselen kumların şekline.

Hepsi elmas kadar saydam, kuvars kadar tek düze

ve komşu olduklarını bildiği sonsuzluklarında göklerini taşıyorlar birlikte.

Sarı dağ sonsuz bir yurdu gölgeliyor yine,

Sonsuz sayıda, sonsuz insan

ve hepsi de sonsuz kere anlaşmışlar birbirleriyle.

Burasında her şey böyle;

Saydam gölgelere düşmüş yurtlar,

Nehir gibi akan kumlar,

Her şeyi içine alan sütunlar,

ve insanlar...

Okuduğumuzda anlaşılamayan şekilde,

615'in dilinde de yok

495'inkinde de...

Sadece bilirlerdi, her şeyi ve her kimseyi

Sonsuz sayıda sonsuz kere sonsuzluğun içinde anlaşmış insanlar.

Peki Neyi?

Sezgi, Öfke, Neşe

Buruk düşüncelerle oynaşan her köşe

ve ne birbirlerinden uzak,

ve ne de yakın;

Ancak her şey açık 

ve ancak her şey kapalı olduğunda,

Zihinlerdeki her girdap berraktı ve de tüm ayrıntılarıyla,

ve yine pusluydu bütün taşkınlıklarıyla.

Peki her kimse?

Her kimse 615'lilerdi,

Her kimse 495'lilerdi,

Ancak her kimse sadece birbirleriydi.

Çünkü sadece birbirleri için karşılıklıydı,

Diğer türlüsü ise sadece bir solukluk ateşkes.

Peki, Ama, Ancak, Sarı niye oturuyor bu tepede?

Satırlar ilerledikçe neden büzülüyor aklı,

Neden cam gibi bir sis sarıyor etrafı,

ve neden soruyor, ve kime?

615 ve 495 yanımızdalar her zaman ki gibi,

Sarı Dağ okuyanın göremeyeceği sonsuzlukları gösteriyor,

Kumlar akıyor yavaşça saydam, sabit ve göğe.

O zaman bu göremediği şey ne?

Saydam bir cam nasıl engeller görüşü,

Geçirmez mi delikli kumaş şarabı,

Akmaz mı yırtık bir duvardan hane sedası

Ve de bilinmez mi çatlaklardan damlayan suların üzerinde denizler olduğu

Varsa bilen

Varsa gören

Ve varsa o

Nasıl olmaz ki cevabı?

Yoksa,

İlk gelen  o mu buraya,

Üzerlerine saydam tahtalar çakılmış

Saydam camların önüne.

Neresi burası ve neden?

Bu çok saçma,

Bu sonsuz insanın,

Sonsuz kere,

Sonsuzluk üzerine anlaşmasından da,

Bunu anlatan satırlardan da,

Okuyan gözlerin tükenen sabrından da saçma.

Ve başta bekleyen maiçfktıah dan da.

Sanırsa Sarı dağın gölgelerinin bir yerinde,

Bir şekilde,

Görünmez taneler biçiminde,

Akıyor zihnine,

Her ne kadar

ne olduğunu

nerede olduğunu,

nasıl olduğunu

neden olduğunu

bilse de yine de...

Ve sözünün kesileceğine dair anlaştıkları

bir akıntı da katılayazıyor bu selin içine...

PKJŞJBD SONOPFJBOJ ADHSECE ŞGŞÖŞİŞJ HOJDÖEJD AFÖF BDÇD OÖFRFVKÖ.

"AŞ JO BOİOH?" ROHIFJBO PKÖŞVKÖ.

PDÖE FPO BŞÖŞVKÖ, SOHÖDÖ ÜO SOHÖDÖ ÇOÖ SDJO AFÖOÖ AFÖOÖ ŞYŞHSDJ HDVDÖHOJ BTRTJLOIOÖFJFJ GFZUFPF HDVAKIİŞR ÇDIBO "AFIİFVKÖŞİ" BFVO VDJESIEVKÖ.

ḞHFPF BO RDREÖEVKÖIDÖ, GTJHT AFÖF LOÜDAEJE AFIBFCF AFÖ PKÖŞJŞJ LOÜDAEJE DIEVKÖ ÜO BFCOÖF FPO PKÖŞPŞJŞ AFIİOBFCF AFÖ LOÜDAE ÜOÖFVKÖ.

"RFİBF JO KIDLDH?" BFVO FSOIFVKÖ HDVESPEZLD, UMZIOÖF PDÖE HDVDHIEHIDÖBDJ HDVİDVDJ PDÖEVD.

AOHIFVKÖIDÖ AFÖDZ, PDÖEJEJ UFÖBDNIDÖEJE FZIFVKÖIDÖ, UOIOJFJ BDIUDIDÖEJE UMZITVKÖIDÖ ÜO HKJŞRİDVD SOHÖDÖ ITZŞİ KIŞJLD AFÖ POP VTHPOIFVKÖ VDÜDRGD "VTLOIOÖ AOJF GDCEÖDLDHSEÖ PDJEÖEİ."

"ÜO PKJÖD?"

"PKJÖD-" BFVKÖ PDÖE ÜO DPIEJBD ITZŞİPŞZ KIDJ HKJŞRİDIDÖE AŞ POYOÖ UOÖGOHSOJ NDVIDRSEHIDÖE AFÖ UFÖBDNSDJ PMZIOÖF GEHDÖEVKÖ,"-PEJE AFIİFVKÖPŞJ..."

PKJŞJBD PDÖE PDÖE ŞYŞHŞ DÖBEJD DIEVKÖ ÜO PDVBDİ AFÖ NŞPŞ HDNIDVDJ ROYYDY SDÇSDIDÖEJ FGFJBOJ PDBOLO UMZIOÖFJFJ FGFJBO HF BKJŞH AFÖ ADHER ÜO İDS AFÖ UTITR POGFIFVKÖ.

ÜO HŞİIDÖ VŞÖBŞ UMIUOIFVKÖ,

PDÖE BDC DHEVKÖ PKJPŞZ GOÜÖOJBOJ,

İDS UTITR PFPFJ FGFJBO HDVAKIŞVKÖ,

ḞHF BKJŞH ADHER AŞIŞRŞÖHOJ

ÜO BO UMÖTJIOZ NOÖBO ÇDID AKVŞ BDIUDIDÖID KVJDREÖHOJ.

Hikaye Birahanesi

Cilt I: 495

587 ile 474 yanında

Uzun zamanların arasında

Ve büyükçe bir ibadethanenin ortasında,

Dört küçük yeşil göz aralandı.

İçerisine akşam ışıkları vardı,

ilk hanenin,

sonra ibadetlerinin,

sonunda gözlerin...

Gövdesinde barındığı

Kadim ağaçların ortasına kurulmuş,

Sarmaşıklarla dolanmış

ve geniş yaprakların beyaz salkımlarla örttüğü

Kumlu gökyüzü altında ki bu yerde,

Küçük yeşil dünyaya iki çocuk bahşedildi.

İlkin bir göz yaşı düştü bir kadından,

İkincisi bir adamdan

ve kalanları ise bir kaç hizmetkardan

kumların ve adamın ve kadının,

inançlarının aşkına...

Sonsuz uzakta ve yakında,

Adımlar ötesinde,

İki dağın bitişiğinde,

Eski taşlar, dallarla kurulmuş sütünlar,

Tümünü çevreleyen zümrüt surlar içinde 

bir abartılı sandalyenin gölgesi belirdi o anda.

Minik çocuklar, küçük dünyanın büyük hükümdarına kader olmuşlar,

ve sonu olamayan sayıda insanın ülkesine de varis sayılmışlardı.

Ancak henüz bu satırda başlarına yıkılmadı dünyaları.

Çatlamaya başlayan tavanları,

Dünyaya getirildikleri günün akşamında,

Sonsuz kumların ışıklarında,

Mutlu bir çiftin

ve huzurlu bir ülkenin  

düşünceleriyle birlikte

görünmez bir kusur haline geldi.

Sıvandı üzeri ikisi için aşkla,

hizmetliler için inançla,

Gelenekle kalanlar için.

İçin için belirdi hisleri,

İleriki düşüncelerin sahiplerine,

ve sınırsız kumların 2521125.'si geçti

olay ufkundan tekrar,

maiçfktıah sı serildi abeceye.

YTVTSBT EÇKCI

EORŞÇPISRIZ JĞKĞFĞ JNMULUMT UYLTYTM AIPI.

BNHUJKTPĞM ŞÇMI, JUL VÇ RUYKT ŞTMĞSŞĞ 

RNFUJ VÇ RĞHTJ GIRRÇŞIKÇP IKJ CÇDT,

EÇKÇMÇJKÇPIMÇ IJI BNHUJ CTGT JTŞĞKCĞ.

YNPEUM EOZKÇPI LUŞKU NKLTRĞ EÇPÇJÇM

JUŞKU GIZLÇŞBI...

THĞYKT ŞIŞPÇCI GIRKÇPI,

DIJIPKÇP VUPCU ATSĞMT,

CĞSĞMCT IRÇ GÜZÜMKÜ AIP LTŞÇL EÇZCI KTJIM.

N,

AIKIYNPCU,

JÇMCIMI IMZIVTYT BÇJÇMKÇPIM AIKCIJKÇPI

AIP SÇYI.

ROYKÇLÇYÇ CIKI VTPLTCĞ.

MTRĞK NKRT TMKTSĞKTHTJŞĞ.

NJUMTHTJŞĞ JTCÇPÇ ŞTGŞ JUPLUS YTZLTKTP.

ZTLTM EÇBŞ1JBÇ,

TKDTAÇ IKÇPKÇCIJBÇ,

RTŞĞPKTPT RĞPT EÇKCIJBÇ,

JĞŞTKTP JNMUSUMHT,

COJÜKÇHÇJ NKTM EOZ YTSĞ NKTHTJŞĞ,

TMHTJ VÇ TMHTJ AIP BIDŞ EOZCÇM.

Hikaye Birahanesi

Cilt I: 615

700 ile 587 yanında

Unuttukları uğraşların arasında

Ve büyük ifadesinin küçük kalacağı bir kalabalığın ortasında,

Bir çift göz dinlemeye çalışıyordu anlatılanları.

" Başlangıcı yaşamımızın, 

gösterdiğim şu kumlar,

taşıdıkları gökyüzü,

hepsi, 

bir maiçfktıah ile yaratıldı."

Parmağı kilitliydi havaya,

Adımları yere.

Kükredi kulaklara renk veren ateş

yaydı turuncu kokusunu tenlerine,

Devam etti:

" Unutulmayacak bir detaydır

bizim varlığımız için,

ve gerçekliği vardır 

bu sebeple her çabanın..."

Oda doldu sisli sözcüklerle

"onu tekrar yaratmaya çalışan."

Kelimeler sustu.

Hava aldı sözü bir salise kadar.

Okundu tekrar gözlere puslu bir endişe,

"Kolay mı?

Değil tabi ki de...

Hayır, hem de hiç,

düşünülemez bile kolay olduğu,

düşünmeyin sizde kolay olduğunu."

Gözlerin sahibi işitiyordu 

Sözcüklerin suretini,

Ciddiyetle bakıyordu harfler,

Her sesten telaşa ilişkin bir koku yayılıyordu.

Devam etti satırlarının seyri:

"Fakat mühim değil,

Biz anlatamayız bunu zor yada aksi şeklinde,

Verilmemiş bize bunun görüsü."

Ateşten bir kor daha düştü.

"Verilmemiş hissi,

ve kokusu,

ve tadı

ancak ki acı bir tuzu."

Abeceyle ışıldadı  kulaklara,

Turuncu koktu gözlere,

Tuzlu hissettirdi tene,

Sözcükler dolandı birbirine.

Taş gibi görünen,

Taş gibi kokan,

Taş gibi hissedilip,

Tadı rengiyle eş olan

Sütuna düştü gözler.

"Verilen ise işte bu."

VŞKŞRDİ UHÖ ÖTZEDÖ CPSH,

PCPJCÖ UŞJDLĞİJDRSĞ,

SŞÖŞLYŞ PTSŞL ENZ İĞÖOSĞ DSCRC.

DJBĞÖKDBĞ M.

PMLŞLBD VHLC DSCR İCPSH ÖTZEDÖĞL UCRJHPHLH.

"ÜCÖCYCFHKHZ UŞ."

BŞVŞJDÖĞ ŞZDLBĞ VCÖC,

ENZJCÖH VMÖŞJKŞRSŞ BHLJCKCİSCL,

İDÖRĞPĞLBDİH HPC BCÜDK CBHVMÖBŞ GDÖDÖCSJC

"DJDYDFĞLĞZ HPC İDJDL GCÖRCV."

UHSSH PNZJCÖ GĞZJĞYD,

BŞVEŞJDÖ BMJDRSĞ ÜTYŞBŞLBD

BMFÖŞJBŞ BŞVŞJDÖĞ,

AĞİDÖDKDBĞ BHJHLBCL JDİHL

"LDPĞJ"ĞLĞ.

Hikaye Birahanesi

Cilt I: 700 - 474

Denilirdi ki,

Irak bir köşesi varmış dünyanın.

İki tane aslı:

Birini ikisi,

İkincisini beşi sarmalarmış.

Okurlar ki,

Bu mısra sıransında anlamışlar.

Yazılanlar yalnız olan adına yazılmış.

Adı yokmuş,

Kendini üzerinde barınanlar adlandırmış.

Karşı iki kıyıda oturup,

Birine bakıp

Diğerinin suyuna gitmeyen,

Tam olduğu gibi ortada kalan,

Bir isim vermişler ona.

Deniz demişler adına.

Neden mi?

Kim bilir neden...

İsmi bu olmuş.

Bütün evreni saran

Çevrenler altında,

Sütun sütun yükselen kumlarla

Oyun tutan manzaranın azı böylece göz boyarmış.

Ola ki güzellikte birinci değil ise,

İkincilik esirgemek,

Göz zevkinden mahrum olmakmış.

Estetiğinin en ince detayı

Onun üzerinde bitip

Uçuşmayı ret eden kumlarıymış.

Havai aleme küsmüş

Bir demet ışık,

Göklerden saklanmaya çalışır gibi görünürmüş.

Onu çevreleyen sonsuz kıyılar,

Onlar üzerinde yaşayanlar,

Paylaştıkları çevrene basılmış bu gravürün

Bir armağan olduğuna inanırmış.

Bu sebeple hiç göz göze görememişler.

Onları ayıran güzelliği

Sadece çirkin cezalar 

ve karanlık yargıları uğruna aşmışlar.

Aşmışlar.

Aşıyorlar.

Aşarlar.

Kalastan yüce kadırgalar,

kalyonlar, baştardalar ile aşarlar.

Her birinin inançları ile boyanmış

Yelkenleri ışıklara aşarır.

Ağarır.

Alfabeye beş harf bırakır.

üaşut'a boyanır.

PBLÖĞJBÖĞ İH,

PMLPŞV ÜTVCÜHLC,

MJŞÖPB EHÖH GBİHK,

ETSTL EBPKB,

MLŞL ÖCLDHLC ETÖTLCYCİ.

MLŞL DNÖZTFT ÖCLDC.

MLŞL İĞÜĞPĞLĞL ÖCLDHLC.

MLJBÖĞL DNÖZTFT ÖCLDC.

ÜBJBLJBÖĞL,

YCVBJBÖĞL,

ÜBÖDĞJBÖĞL ÖCLDHLC.

UC,

TVCÖHLC BPSĞİJBÖĞ ABÖRBÇĞ Bİ İCPCL ĞRĞİJBÖ.

HİH İHRHLHL ÜTVTLC EBİĞÜMÖJBÖ.

MLJBÖ HPC EHÖEHÖJCÖHLC.

PCÜHÖJCÖHLZCL ÖCLİJCÖ CİPHİ DNVJCÖH

M İBZBÖ ÜBİĞL UC M İBZBÖ ŞVBİJBÖ İH

İCPHRKHÜMÖ EBİĞRJBÖĞLĞL AHVDHPH.

PBZCYC EBİĞÜMÖJBÖ,

PMLPŞV ŞVBİSBL,

EHÖH EHÖHLC,

ZHFCÖH ZHFCÖHLC.

İHKPC,

HPSCKHÜMÖ,

DNÖZTİJCÖH,

HİH ÜCÖHL ÇBÖIJĞ ÖCLİJH

EHÖ ECÜBVB EMÜBLKBPĞLĞ.

Hikaye Birahanesi

.mürekkep

  Selam mı denir? Merhaba mı, nasıl başlanır söze? Bilmem ki nasıl görünecek zikrettiklerim sizin göze. Ama anlatayım yine de, varsa ivediliği kelimelerin belki işlenir birilerinin zihnine. Kararsız tümcelerim içine düştüğüm tekrarı açıklamak amacıyla var oldular, ama isteğim haricinde olsa yada olmasa içlerine damlayacaktır özüm sözlerimle. Aslında dürüst olmam gerekirse, kendimi sakin... Hayır sakinim, başlamalı artık tasvire.
   Benim hayatım açık sözle bir mapus hayatıdır. Neresi bilmem burası ancak buranın içine hapsedildiğim bellidir bana. Nedenini de, pek bilmem. Aslında bilmediklerimi saymakla sürdürürsem cümlemi size de pek bir şey gösteremem. O sebeple bildiklerimden gitmeli düşüncemin çizgisi. Evet, mapus hayatı yaşıyorum şahsımın ,ve muhtemelen kimsenin, yerini öğrenemediği bir yerde. Ancak, buranın nasıl bir yer olduğunu size öğretmem mümkün. Burası bir koridor. Uzunca bir koridor. Fazla çok fazla... Sonsuzca uzunlukta bir koridor demeli en iyisi. Sol tarafı ,zımparalanmış olduğunu zannettiğim taşlardan yapılmış. Sağı daha kusurlu kesme taşlardan kurulmuş. Aralarında ki fark ise sağda bir yerler var. ''Nasıl bir yerler, derseniz?'' oldukça güzel bir soru sormuş bulunursunuz. Cevabı ise kapılar ve hücrelerdir. Hücrelerin parmaklıkları arasında kapılar olsa da, böyle ifadesi daha kolay. Çünkü her yerde kapılar olması sıkıcı... yorucu olmaya baş... Hayır, çünkü kapılar ve hücreler biraz farklı. Kapıların arkası örülmüş -zımparalı taştan örülmüş; böyle fark ettim iki duvarın farklı olduğunu- oluyor genelde. Hücreler ise her zaman, yani her zaman aynı. Ne kadar aynı? Ne kadar mı aynı? Hepsi 14'e 11 adım genişliğinde, içleri boş; yani bir metal bardak, hani o parmaklıklara sürülenlerden, hariç hiçbir şey yok içlerinde. Bunlar koridora rastgele dizililer.
  Şimdi yanlış anlamayın istisnalar vardır eminim bu anlattıklarıma ama ben uğraşmak... Hepsini inceleyemediğim için böyle aynı olduklarını varsayıyorum. Çünkü her kapı ve hücreyi incelemem bu yerin doğası sebebiyle ne olası ne de benim için güvenli. Ben burada yalnız değilim. Sanırım değilim. Evet, ben muhtemelen, burada yalnız değilim. Burada göze görünmeyen bir şeyler var. Demem o ki ''hayalet'' değiller. Onlar daha çok saydamlar. Biraz camı andırıyorlar. Emin olabilirsiniz ki koluma... Size temas edebiliyorlar. Çok arkadaşlık kurmaya yatkın değiller. Oldukça öfkeli yaratık... Varlıklar. Ama, sadece koridora çıktığınızda size saldırıyorlar. Saldırı mı? Saldırı, evet size koridora çıktığınızda müdahale ediyorlar. Hemen olmuyor ama bu müdahale, genelde sizi takip ediyorlar ilkin. Gizlenmiyorlar da, oros... Gizlenmek konusunda yetenekli değiller, genelde adım seslerinizi taklit etmeye çalışıp başarısız oluyorlar. Tabi, takip edildiğinizin farkına vardığınızı onlara hissettirmeyin. Yoksa kolunuzu kır... Yoksa üzerinize çullanabilirler. Sizi öldürmüyorlar sanırım. Ama ayıldığınızda, rastgele bir hücrenin içine kilitlemiş oluyorsunuz. Böyle olmadığında ise sizi sol duvarın üstünde konuşlanmış parmaklıklı pencerelerin ışığına kadar takip ediyorlar. Sonra da size müdahale ediyorlar, her yönden.
   Burası genelde karanlık bir yer. Karanlığın içinde bir şeyleri seçmeniz mümkün ancak, bunun gözlerim için sağlıklı... çevre görüşü için yeterli olmadığını belirtmeliyim. Asıl ışık kaynakları bahsettiğim korkuluklu pencereler. Onların ardında güneş ve gökyüzü ve bir daha sönmeyecek bir ışık... Yani bu karanlık, yete... Ama ya orası dışarısı is... Çıkmak istiy... Dışarı ışığa çı...
  Henüz pencerelerin ardında ne olduğunu gözlemleyemedim.
  İstisnalar var demiştik. İstisnalar, istisnalar, nelerdir onlar? Misal, bazen kapıların ardı boş değil. Yada boş mu? Yani kapı örülü değil. Bazen kapıların ardı zımparalanmış, ve pencerelerin ardına bakmak için tırmanması oldukça zor, olan lanet olas... taşlarla örülü değil. Ve artlarında bir oda var. Güzel bir oda sanırım. Çok hoş ve karanlık. Adımlarımla ölçecek vaktim olmadı maalesef, nedeni ise saydam peze... saydam varlıkların bu odaları bulduğunuzda oldukça sinirleniyorlar oluşu. Bu odaların içinde merdivenler bulunuyor genelde. Zirvesinde ise yine yeniden yeni bir koridora çıkıyorsunuz. Vardığımız koridor yeni mi, aşağıdaki ile aynı mı bilmiyorum ancak, bu merdivenlerden çıktığınız surette, hemen bir hücre içine girilmesi ve kapının sürgüsünün çekilmesi gerekiyor zannımca. Yapmadığınız taktirde suratsı... varlıklar sizi gerçekten öldürebilir. İçinde bulunduğum hücrenin parmaklıkları yere paralel mevkide eğrilince böyle bir kanı içerisine girdim. Beş gün sürdü, beş gün boyunca... Parmaklılara vurd... Çok fazla ses...Çok sesli, yete... Çıkmak! Çıkmak, buradan çıkmak, dışarı, dış, dış dış dış dış dı...
  Başka istisnai bir örnekte şu olabilir. Bazen, sadece dışarıdan açılabilen, hücrelere hapis olduğunuzda; yine gözle düzgün seçilmeyen bir şey hücrenizi izlemeye başlıyor. Tam da parmaklıkların önünden. Bunun şeffaf olanlarla aynı olduğunu düşünmediğim gibi, bir ruh türevi bir şey olduğuna inanmayı da ret etmiş bulundum. Sonra parmaklıkların içinden geçip kendileri yanıma oturdu. Hani evrenimizde var olan neredeyse en temel fiziksel yasalar gözlerimin önünde çiğnendiğinde daha büyük bir korku içine bürünürüm sanmıştım. Ancak pek öyle olmadı. Kendisi, bu görünmez insan, oldukça yardımcı yada öyle olduğunu tahmin ediyorum. İçinde bir hafta uykusuz kaldığınız hücrenizi açmakta yardımcı en azından. Koridora çıktığınızda bir süre size eşlikte ediyor. Biraz güvende hissedebilirsiniz kendinizi yanında, ama yakın zamanda bir pencere bulmadığınız takdirde gitti. Gitmiş oluyor yani. Yanınızda kalamadığından muhtemelen. Tabi neden kalamayabilir? İşte güzel bir soru. Neden kalabilsin ki? Değil mi ama? Neden bir sonra ki pencerede tekrar karşınıza çıkabileceğini düşünün ki? Düşünmeyelim o sebeple... Yoksa şeffaf anasının merhametinden yoksun olan varlıklar sizin bacağınıza müdahale etmeye çalışabilir.
  Şimdi şu şekilde çok iyi bir gözlemci olduğunuzu dışa vuracak bir soru sarf edebilirsiniz bana: Sen bunları nasıl yani, iletiyorum size? Kalemle efendim ve bu kesin. İşte kesin şekilde elimde bir kalemle, yazıyorum şu an. Bir kağıdın üzerine buseler konduruyorum. Ben bunları metal bardakların içinde buluyorum. Muhtemelen size de öyle denk gelecektir tahminimce. Kalemi ilkin kendimi burada bulduğumda bulmuştum. Güzel bir kalemdi, biraz eski mi? Daha çok bir antika, müzelik bir parçaya benziyor. Yanıma aldığım da iyi olmuş çünkü diğerlerinin içinde hep kağıt buluyorum. Ve hiç birinin içinde mürekkep yok... Hiç yok hem de. Bir sefer hariç yok, merdivenlerden çıktığımda bulduğum bardağın dibinde bir kısım vardı. Kapıyı kapatmak için koşunca onunda bir kısmı üzerime döküldü. Yine de bir süre daha bu sıkış... Sıkıştı... Mekanı size tasvir edebileceğim sanırım.
  Bugün çok ilginç bir hipotez kurdum. Şeffaflar yine oldukça... Biraz fazla hareketlilerdi. Boynumu hissedemedim. Şah dama... Bir şey gird... Acı, fazla acı... Ancak, bu sefer yeni bir şey kavradım. Size aktarmalı bunu, size hemen aktarmalı. Sizce de bu sülaleleri bell... Yani varlıkların bu şekilde davranmaları için bir şey olması gerekli değil mi? Yani bu her zaman ki ,koridora çıktın şimdi ölümünle yüzleş, şeklinde olan bir müdahale değildi. Bunun bir sebebi var ve o da merdivenlere yaklaşmış olamam. Bu iyi bir haber, bu muhteşem hatta. Tahmin ettiğimden daha az mürekkebimin olduğunu fark ettiğimden iyi. Belki, tekrar karşılaşabileceğim. O zaman muhteşem olur, evet o zaman olur.
 Tamam, tamam, tama. Yazmak istiy. Tamam diyorum az yazmam lazım. Uyumadım. Bayağı oldu. Hücreden daha çok oldu. Adım sesleri duyuyorum. Ama Saydamlardan gelmiyor. Yine ışıklarda saldırıyorlar ama. Neyse çabuk bulmam lazım merdivenleri. Mürekkep hala az. Buradan çıkm. .. . Merdivenler, evet bulurum yakında. Heralde, umarım.
 Dörtgün sonra buldum. Burada gün yok ama neyse. Herhalde öyle bir şey geçti. Kapıyı açtım ama Saydamlar saldırmadı. Bu sefer merdivenler çok yüksek. Uyumam lazım. Ayakta zor duruyorum. Puştlar öldürmeyecekse de burayı tırmanırken düşerim kesin. Kalem muhafazasından çatlakmış bu arada. Etrafına üzerimdekini sardım, ama. Bulacam yazı şeyini işte. Mürekkep. Yakında hücre var orada da uyuyacam. Bir daha buluşmam lazım onunla.

 çok ses var. heryerde çok ses var. geçen seferkinden çok yüksek. uyudum. uyandırdılar. hepsi vuruyor parmaklılara. mürekkepte her yere akmış. hareket ettikçe daha çok vuruyorlar. çıkamıyorum. merdivenler yan kapı gidemiyorum. çıkamıyorum. çıkamıyorum çıkamıyorum girecek. içeri gelecekler. sıçtım. bit bit ti m . parmaklık kırılacak korku yor um korkuyorum mürek kkkepte bitec