En Azından


Oradaki! Evet! Evet! Sen,sokaktaki yabancı!
Bir sorum var ama hava çok rüzgarlı.
Yağmur da yakın acaba sorsam olur mu?
Yoksa uzunsa yolun hiç tutmayayım seni.


İyi madem, vermiyorsan hiç ses,
bir soru yakmaz canını.
Şimdi yabancı...Nasıl desem...
Hiç düşündün mü?


Neyi mi? Şeyi ya...Şeyi,
niye gelmişiz bu dünyaya,
var mıymış bir halt?
Ben kaçırmışım,tanrı anlatırken insanlara.


Yok yabancı dalga geçmiyorum.
Yok yabancı neden sinirlenirsin ki şimdi?
Yok yabancı ben senin bütün gün neyle uğraştığını ne bileyim
Yok yabancı ben deli değilim,gerçekten! Sadece kaldırım taşlarıyla konuşmayı severim.
Yok yabancı sana denk gelmez hep böylesi.
Dur yabancı nereye şimdi! Bir sorum var ;bildiklerim bana anlatmaz, sokaktakiler de söylemezse kim verecek cevabı?
Ah! Gitti yabancı yine.Rüzgar aldı onu elimdeki fotoğraf karesinden.
Eh! Yine aldı rüzgar elimden,yine,yine!


Sanırım olmuyor artık, eski yabancılar kalmadı da ondan.
Nasıldı o yabancılar, bir bilseniz...
Her şeyin kıymeti farklıydı onlar için.
Şimdi!.. Nerde?
Adama neden gelmişiz diye soruyoruz,
Bana kaçık diyor; oldu mu şimdi?


Hem kolayından sordum, ya nereye gideceğiz deseydim?
Ya "10 boyut varmış, 11.sinde mi tanrı yaşarmış?" diye sorsaydım?
Ya nasıl resim çizilir deseydim?
Nasıl müzik çalınır deseydim?
Nasıl şiir yazılır deseydim?


Belki ona cevap verirdi ama kesin yanlış cevap verirdi.Kesin!
Derdi ki: "Öğrenirsin yöntemini sonra yaparsın yordamına göre."
Eh be adam!Hiç öyle denir mi? O işin kolayı , öğrenmesine öğrenirim de sonra?
Sonra ne yapacağım be adam! Şimdi niye öyle dedin de;
Kör olmadan önce gördüğün son şeyi çizercesine çizeceksin niye demedin?
Sağır olmadan önce duyduğun son şarkıyı çalarcasına çalacaksın niye demedin?
Aşkını yitirmeden önce duyduğun son hissi hatırlarcasına yazacaksın niye demedin?


Peki yabancı, ya" Nasıl yaşanır?" deseydim...
O zaman ne diyecektin.
7 bilimiyum 10 milyar insan arasından birisine "istediğin gibi yaşanır" mı diyecektin?
Ya benim istediğim yaşamları almışlarsa!
O zaman "Aşık olarak yaşa hayat sevdiğinle güzel!" derdin.
Peki hiç düşündün mü ya benim aşklarımı almışlarsa.
O zaman da kesin derdin ki "Hayatını insanlığa ada,adın hatırlansın yüzyıllarca"
Ah be yabancı!Hangi insanlığa? Bana "sen deli misin be adam" diyene mi?,
"Böylesi hep bana denk gelir" diyene mi? 
 Yoksa onu da demeyip,canı sıkılana kadar dinleyip giden insanlığa mı?..


Olsun yabancı, önemli değil bundan sonra,
Çünkü demedin ki
"Önemsiz hayatının, tarihin kirli sayfalarında bir virgül etmeyeceğini bilerek yaşa".
Demedin 
" O zaman ben neden yaşıyorum?"
Sadece gittin uzun sokak boyunca,
Neyse en azından yağmura yakalamadan gittin.  


 Hikaye Birahanesi

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Duvar

Resim
  Işıklar gözümü alıdığında anlıyorum sabah olduğunu. Toprak yaş ve soğuk hissetiriyor. Bazen ellerim uyuşmuş oluyor, parmaklarımı oynatma kabiliyetimi kaybettiğimde panik içine düşüyorum. Lakin birkaç küçük hareket ile sızan soğuk incelik sinirlerimden sızınca biraz olsun rahatlıyorum. Parmaklarım karıncalanmaya başlıyor. Ben uzun süre önce konuşmayı unutmuş olması gereken biriyim. Bir insan dili konuşabiliyor olabilmem bile beni şaşırtıyor. Bunları kazıyor olabilmem hayret verici. Uzun bir süredir belki de olduğum yerde bulunma sebebim belki budur diye düşünmüyor değilim. Lafı dolandırıyorum kusura bakmayın. Normalden daha kısa tutacağım zannederim. Nasıl gözümü alan ışık sabahın habercisi ise bu duvarların ardında kaybolan güneş tam aksi. Uyumam pek mühim değil sanırım ancak, bu cümleleri kazımaz isem bir başıma kendi huzurumda ne yaparım bilmem. Bu sebep ile sabahları önemli benim için. Her gün değişen irili ufaklı taşları bulmak gerek. Bunları iyice kırıp şekle vardırmak gerek...
Etiketler »

Bir Baltaya Sap Olmak

Resim
Tek bir yolda. Henüz bitmedi yolculuk ama yolcu yoruldu. Doğrudur kuralı bu yolların. Ağaçlar içine vardı mekan. Sardı gözleri nahoş gölgeler. Yolcunun adımları yavaş, yolcunun adımları sakin. Beride yol seçilmez, ileride menzil gözükmez. Yolcu durmak ister. Sinmek ister kovuğa, yolu da kendini de unutasıya. Beriden gelmesinler aramaya, İlerisi ise söz verilmiş toprağa varır. Gidilmez. Sesler yoktur, ne de hisler. Duygular ise büyük bir boşluktur nasılsa hiçlikten edilmiş iğnelerle dolu. Acıtmaz canı sadece vurur göğsün sinesine. Varır dalgalar şahlanır pınarlarına gözlerin. Ahkam keser yol çamur edip toprağı ve daha derine batırır paçaları. İsimler kalmaz ve yerler bütünlüğe dağılır. Kişilerin gölgeleri hatırlanır ta ki kendi gölgenin ayrılışını izleyesiye. Kovuk güzel, kovuk sıcak. Kovuk boş ve kovuk işkence. Yol güzel, yol heyecanlı. Yol uzun ve varması imkansız. Yolcu yorgun. Sırtı vurgun, Taşımaktan koca bir yükü. İçi havadan keskilerle dolu. Yolcu gider. Yolcu durur...
Etiketler »

Dik... Kıymık

Resim
Gözlerimin önünde var olan bu şey. Şüphesiz ki bu bir insan. Benim gibi… mi? Oldukça uzun. Metrelerce, kilometrelerce ve onun dışında hiç bir şey seçilmiyor bu rutubetli, pislik dolu, gerçeklik için fazla büyük olduğunu zanneden yerde. Ve hissediyorum bacaklarıma kadar uzanan çimenlerin hareketsizliğiyle, burada ki her şey yok oluşa terk edilmiş aynı onun gibi. Canı acıyor olmalı her ne kadar çehresini seçemesem de. Bu dev, kelimenin tam anlamıyla, arkasını bana vermiş bulunuyor. Hareketsiz şekilde olmayan bir gökyüzüne bakıyor. Saçlarının başlayıp boynunun bittiği yeri görüyorum. Ancak bu büyüklüğü ile birlikte bulunduğum yerden sadece vücudunun sisler ardında kaybolmuş temsilini hayal ediyorum. Ben neden… Hayır, merak etmem gerekiyor bu gözlerime çok açık şekilde serilmiş yeri. Yürüdüğümü hatırladığım zamanlar var burada. Bu çimenler fazla mı tanıdık acaba. Belki de çehresini görebileceğim bir yer buluncaya kadar yapacağım yalnız yürüyüşün daha anlamlı olması için kurguluyoru...
Etiketler »